فصل 

فصل فاصله هاست

و حصارهای جدایی

بلندند و ساکت درد آلوده

آی مردمان

شعر و شادی و شراب

بیایید در عالم مستی و راستی

همدیگر را ببخشیم

بیایید باور کنیم

که شب های تنهایی

سردند و ساکت و راز آلوده 

چندی است مردمان جهالت

در خانه های فرسوده

پنجره ها را بر روی آمد خورشید بسته اند